verkennen
The Sleeping Beauty, een betoverend sprookjesballet dat sinds de première in 1890 nog steeds wordt gezien als één van de grootste successen van het Russische klassiek-romantische ballet.
Oorsprong
Het idee voor het ballet ontstaat aan het eind van de negentiende eeuw door de Russische theaterdirecteur Ivan Vsevolosjki. Hij vraagt choreograaf Marius Petipa en componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski om mee te werken. Zelf levert de directeur ook zijn bijdrage: hij schrijft het balletverhaal (libretto) en ontwerpt de decors en kostuums.
het sprookje
Het ballet krijgt de Russische titel Spjasjaja Krasavitsa ('de slapende schoonheid') en is gebaseerd op het sprookje dat in Nederland bekend staat als 'Doornroosje' of 'De schone slaapster'. Dat sprookje werd eeuwenlang in allerlei versies verteld. In onze tijd is vooral de versie bekend die de gebroeders Grimm opschreven, én de Disneyfilm uit 1959. De muziek van die film is trouwens weer grotendeels gebaseerd op de muziek die Tsjaikovski schreef voor het ballet.
De huidige versie
Een kleine honderd jaar later bewerkt en regisseert Engelsman Sir Peter Wright de productie die jij in het theater gaat zien, met groot respect voor het origineel, dat oorspronkelijk bestemd was voor het hof van de Russische tsaar. Wright zag het originele stuk als ‘het werk van geniale kunstenaars’.
Zijn versie, in 1981, bracht iets teweeg in balletland. Nooit eerder had een Nederlands gezelschap een avondvullend ballet op zo’n hoog niveau gebracht. ‘Een ware triomf’ en ‘een mijlpaal in de Nederlandse danshistorie’, schreef de pers. De productie was zo succesvol, dat Het Nationale Ballet haar nog steeds op de planken brengt.
choreografen
Kunstenaars die dans maken noem je choreografen.
Klik op de namen voor meer informatie.
Sir Peter Wright
“Toen The Sleeping Beauty in 1890 in première ging was het echt een ‘ballet de spectacle’. Het verhaal deed er in feite niet toe. (…) Maar het publiek van nú wil veel meer: drama, een verhaal, emotie. Ik heb geprobeerd die twee ‘werelden’ met elkaar te verenigen.”
verkennen
verkennen
The Sleeping Beauty, een betoverend sprookjesballet dat sinds de première in 1890 nog steeds wordt gezien als één van de grootste successen van het Russische klassiek-romantische ballet.
Oorsprong
Het idee voor het ballet ontstaat aan het eind van de negentiende eeuw door de Russische theaterdirecteur Ivan Vsevolosjki. Hij vraagt choreograaf Marius Petipa en componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski om mee te werken. Zelf levert de directeur ook zijn bijdrage: hij schrijft het balletverhaal (libretto) en ontwerpt de decors en kostuums.
het sprookje
Het ballet krijgt de Russische titel Spjasjaja Krasavitsa ('de slapende schoonheid') en is gebaseerd op het sprookje dat in Nederland bekend staat als 'Doornroosje' of 'De schone slaapster'. Dat sprookje werd eeuwenlang in allerlei versies verteld. In onze tijd is vooral de versie bekend die de gebroeders Grimm opschreven, én de Disneyfilm uit 1959. De muziek van die film is trouwens weer grotendeels gebaseerd op de muziek die Tsjaikovski schreef voor het ballet.
Een kleine honderd jaar later bewerkt en regisseert Engelsman Sir Peter Wright de productie die jij in het theater gaat zien, met groot respect voor het origineel, dat oorspronkelijk bestemd was voor het hof van de Russische tsaar. Wright zag het originele stuk als ‘het werk van geniale kunstenaars’.
Zijn versie, in 1981, bracht iets teweeg in balletland. Nooit eerder had een Nederlands gezelschap een avondvullend ballet op zo’n hoog niveau gebracht. ‘Een ware triomf’ en ‘een mijlpaal in de Nederlandse danshistorie’, schreef de pers. De productie was zo succesvol, dat Het Nationale Ballet haar nog steeds op de planken brengt.
De huidige versie
Kunstenaars die dans maken noem je choreografen.
Klik op de namen voor meer informatie.
choreografen
“Toen The Sleeping Beauty in 1890 in première ging was het echt een ‘ballet de spectacle’. Het verhaal deed er in feite niet toe. (…) Maar het publiek van nú wil veel meer: drama, een verhaal, emotie. Ik heb geprobeerd die twee ‘werelden’ met elkaar te verenigen.”
Sir Peter Wright
