Dawson werkt vanuit de klassieke danstraditie, maar combineert deze met invloeden van moderne dans. Soms lijkt het bijna alsof hij de dansers gevraagd heeft hun lichaam binnenstebuiten te keren.  Het is dan ook niet gek dat The Four Seasons een ‘atletisch’ ballet genoemd wordt. Zo liften  de dansers elkaar torenhoog en worden ledematen ver overstrekt. Voor Dawson wordt een voorstelling bijzonder als er voorbij grenzen gegaan wordt. “Daar is het waar dansers rechtstreeks hun emoties in gaan, waar eerlijkheid, oprechtheid en waarheid schuilen.”

Denk jij dat ballet zich als kunstvorm goed leent om de cyclus van het leven te verbeelden? Waarom wel/niet?

The Four Seasons is een groepswerk voor 16 dansers met een nadruk op drie vaste koppels. Voor Dawson staan de seizoenen symbool voor de cyclus van het leven. Het ballet verbeeldt daarom de loop van het leven van geboorte tot dood en alle menselijke gevoelens die zich daar tussenin afspelen zoals vreugde, angst, liefde en rouw. In het werkproces gebruikte Dawson vaak beelden uit de natuur als inspiratiebron. Hij laat met het ballet namelijk ook zien dat wij mensen deel uitmaken van de natuur. Hij zegt daarover: “Hoe vaak we ook beweren dat het niet zo is, een kunstmatig omhulsel om ons heen bouwen of regels opstellen om de natuur te beheersen, de natuur wint altijd – de natuur is groter dan wij.”